Για κάποιους, είναι το 1/3 από τους πρωτεργάτες του progressive metal, μαζί με τους Queensrÿche και τους Dream Theater. Κάποιοι ξεχωρίζουν τους Dream Theater από τα άλλα 2 groups, μιας και όταν κυκλοφόρησαν οι Dream Theater το ντεμπούτο τους, οι άλλοι 2 είχαν ήδη από 4 και 3 δίσκους αντίστοιχα. Αλλά, μεταξύ των Fates Warning και των Queensrÿche, οι πρώτοι είναι πιο κοντά σε αυτό που αντιλαμβανόμαστε και σήμερα ως progressive metal. Και είναι από τα λίγα progressive metal συγκροτήματα που συνδυάζουν τόσο πετυχημένα και σε τέτοιο βαθμό, τεχνικότητα και λυρισμό. Πράγμα πανεύκολο για τους Fates Warning με τον Jim Matheos ως βασικό συνθέτη και τους John Arch και Ray Alder ως τραγουδιστές (διαδοχικά).
Είναι ένα συγκρότημα που δεν έχει το “hit” που ακούγεται παντού. Δεν είναι ένα συγκρότημα που θα πει κάποιος «ναι, τους έχω ακουστά και ξέρω το Χ τραγούδι τους». Δεν μπορείς να έχεις τέτοια επιδερμική και «περαστική» σχέση με τους Fates Warning. Ακόμα και στον «χειρότερό» τους δίσκο (σε σύγκριση με τους υπόλοιπους που έχουν κυκλοφορήσει – Inside Out – 1994), μπορεί να βρει ο ακροατής κάποιο «υποκειμενικό διαμάντι». Με λίγα λόγια, αυτή η 10άδα δεν ήταν καθόλου εύκολη.
More Nowhere Reviews 